PRZEPAŚĆ

Przepaść         / wiersz dla żony /    

znów serce krwawi w wyniku zranienia

myśli plączą się w koło ...

ciałem wstrząsają konwulsje

gniewu, poniżenia, niemożliwością zrozumienia.

niszczysz wiecznie dorobek naszego doświadczenia

chcesz się wspinać ciągle

na strome, groźne góry

lecz ulegasz zwątpieniom

boisz się cienia chmury.

wybierasz przewodników

łatwą drogę wspinaczki

to nie ten szlak i w ten sposób ..

nigdy nie doznasz prawdziwej satysfakcji

dostrzeżenia piękna i nieskończoności

.... uczuć moich.

zepchnęłaś mnie w przepaść !

umarłem dla ciebie

zegnaj

a tak bardzo ... cię kochałem

2001 rok                                              bogbag